بسم الله الرحمن الرحیم
سؤال علیهمالسلام تعبیرهای مشکوک برخی از ذاکرین درمدایح اهل بیت علیهمالسلام تعبیراتی مانند: مست مستم من، هر چه باداباد، علی پرستم من، همچون زهرا مادرت، از همه خوشگلتری و یا ابا صالح بیا را به کار میبرند که به نظر میرسد با شأن اهل بیت علیهمالسلام منافات دارد. آیا به کار بردن این گونه الفاظ اشکال دارد؟
آیةالله العظمی خامنهای: «معلوم نیست ظاهر این الفاظ مرادشان باشد و در هر صورت الفاظ خوب و اشعار بهتر فراوان است آنها را بخوانند.»
آیةالله العظمی فاضل لنکرانی: «نباید مسائلی که خلاف شأن ائمه اطهار علیهمالسلام است و موجب هتک حرمت آنها میشود، بیان شود.»
آیةالله العظمی تبریزی: «به کار بردن تعبیراتی که در بین مردم سبکی محسوب میشود، در مورد ائمه معصومین علیهمالسلام اشکال دارد.»
آیةالله العظمی صافی گلپایگانی: «باید در مدایح اهلبیت علیهمالسلام از بهترین و رساترین مدایح که مشتمل بر مضامین صحیح و اقتباس از آیات و احادیث و نکات شعری ادیبانه و دور از غلوّ است، استفاده شود.»
آیةالله العظمی بهجت: «البته با الفاظی که در شأن آن بزرگواران نیست، نباید مدح کنند و الفاظ مناسبتر فراوان است.»
آیةالله العظمی مکارم شیرازی: «این گونه تعبیرات مناسب نیست.»
آیةالله العظمی نوری همدانی: «هر تعبیری که منافات با عظمت مقام اهلبیت علیهمالسلام دارد جایز نیست.»
شرکت در مجالس عروسی آلوده به گناه
سؤال 1: شرکت نکردن در مجالس عروسی که نوعا همراه با لهو و لعب است گاهی باعث دشمنی و خصومت بین اقوام و فامیل میشود، در این مورد وظیفه چیست؟
حضرت آیةالله العظمی بهجت: «این نوع بهانهها باعث حلال شدن حرام الهی نمیشود.»
حضرت آیةالله العظمی تبریزی: «میتوانید شرکت کنید ولی هنگام شروع لهو و لعب نهی از منکر نمایید. اگر اثر نکرد حرکت نمایید، در این صورت مأجور هستید.»
حضرت آیةالله العظمی خامنهای: «شرکت کردن در مجالس حرام در هر صورت جایز نیست و امر به معروف و نهی از منکر بر همه واجب است.»
حضرت آیةالله العظمی سیستانی: «اگر مبتلا به حرام میشود، جایز نیست.»
حضرت آیةالله العظمی صافی گلپایگانی: «شرکت در مجالس معصیت جایز نیست.»
حضرت آیةالله العظمی مکارم شیرازی: «در صورتی که نتوانید آنها را نهی از منکر کنید، نباید شرکت کنید.»
سؤال 2: شرکت کردن در مجالس جشن و عروسی که در آن برنامههای موسیقی اجرا میشود، چگونه است؟»
حضرت آیةالله العظمی بهجت: «اگر موسیقی مطرب و لهوآور است، حرام است.»
حضرت آیةالله العظمی تبریزی: «گوش دادن به موسیقی لهوی و لو در مجالس عروسی جایز نیست.»
حضرت آیةالله العظمی خامنهای: «شرکت در این گونه مجالس در صورتی که تأیید و یا تشویق گناهکار باشد حرام است.»
حضرت آیةالله العظمی سیستانی: «اگر موسیقی مجالس لهو و عیاشی است، شرکت کردن جایز نیست.»
حضرت آیةالله العظمی صافی گلپایگانی: «جایز نیست.»
حضرت آیةالله العظمی فاضل لنکرانی: «شرکت در مجالس لهو و لعب جایز نیست.»
حضرت آیةالله العظمی مکارم شیرازی: «شرکت در مجلس گناه جایز نیست.»
حضرت آیةالله مظاهری: «جایز نیست.»
سؤال 3: احتراما از حضرت عالی استدعا میشود، در ارتباط با شادی و کفزدن در جشنهای میلاد اهل بیت علیهمالسلام نظر خود را اعلام فرمایید؟
حضرت آیةالله العظمی بهجت: «اگر در حد لهو نباشد و بیاحترامی هم نشود،
قابل توجه مبلّغان ارجمند:
بخش استفتاءات ماهنامه مبلّغان افتخار دارد پاسخگوی نیازهای فقهی شما عزیزان در امر تبلیغ باشد. همهی شما میتوانید مسائل مورد نظر خود را کتبا به آدرس دفتر مجله ارسال دارید تا در اسرع وقت نظر مراجع بزرگوار را در شمارههای بعدی مجله دریافت کنید.
مانع ندارد و الا باید احتراز شود.»
حضرت آیةالله العظمی خامنهای: «کف زدن به نحو متعارف در مجالس جشن و سرور اشکال ندارد ولی در مراسم مذهبی موالید اهل بیت علیهمالسلام مناسب است، به جای کف زدن به ذکر صلوات و تکبیر، فضای مجلس را عطرآگین سازند.
حضرت آیةالله العظمی تبریزی: «دست زدن از مصادیق لهو است و با مجال معصومین علیهمالسلام مناسبت ندارد و مناسب با مجالس مذکور تکبیر و صلوات و مانند اینهاست؛ والله العالم.»
حضرت آیةالله العظمی فاضل لنکرانی: «در غیر از مساجد و حسینیهها مانعی ندارد.»
حضرت آیةالله العظمی مکارم شیرازی: «کف زدن مانعی ندارد امّا در مساجد و حسینیهها ترک شود.»
بسم الله الرحمن الرحیم
موسیقی از منظر امام خمینی رحمهالله
«موسیقی از اموری است که البته هر کس به حسب طبع خوشش میآید لیکن انسان را از جدیّت بیرون میبرد و به یک موجود هزل و بیهوده [تبدیل میکند.] موسیقی فکر انسان را طوری میکند که دیگر نتواند در غیر محیط موسیقی و شهوات و اموری که مربوط به موسیقی است، فکر بکند.»
رهبر معظم انقلاب اسلامی:
«موسیقی اگر انسان را از یاد خدا و معنویت غافل کند و به ابتذال، گناه و بیکارگی بکشاند، حرام است.»
مقام معظم رهبری در پاسخ به سؤالی فرمودند: «این که ما بگوییم موسیقی بهترین راه مقابله با تهاجم فرهنگی است، نه، من به این معتقد نیستم که موسیقی یک چنین کششی داشته باشد.
بهتر است بگوییم موسیقی یکی از راههای مبارزه با تهاجم فرهنگی است. بله، یکی از راههاست. البته با شرایطی میتواند باشد امّا این را، بهترین راه نمیدانم.
ببینید، در مورد موسیقی دو حرف وجود دارد: یکی این که ببینیم، اساسا مشخصههای موسیقی حلال و حرام چیست و دیگر این که بیاییم، در مصداق، مرزهایی را مشخص کنیم تا جوانان بدانند که این یکی حرام و این یکی حلال است.
البته این دومی کار آسانی نیست، کار دشواری است. که انسان از این اجراهای موسیقیهای گوناگون ـ موسیقی خارجی، موسیقی ایرانی هم با انواع و اقسامش، با کلام، بی کلام ـ بخواهد، یکییکی اینها را مشخص کند اما مشخصههای کلییی دارد که آن را میشود، گفت.
البته من هم در جاهایی به بعضی از اشخاصی که دستاندر کار بودند، آنچه را که میتوانستم و میدانستم، گفتهام. حالا هم مختصری برای شما عرض میکنم. ببینید. موسیقی اگر انسان را به بیکارگی و ابتذال و بیحالی و واخوردگی از واقعیّتهای زندگی و امثال اینها بکشاند، این موسیقی، موسیقی حلال نیست، موسیقی حرام است.
موسیقی اگر چنانچه انسان را از معنویت، از خدا و از ذکر غافل کند، این موسیقی حرام است.
موسیقی اگر انسان را به گناه و شهوترانی تشویق کند، این موسیقی حرام است.
نظر اسلام این است.
موسیقی اگر این خصوصیات مضر و موجب حرمت را نداشته باشد، البته آن وقت حرام نیست. اینهایی را که من گفتم، بعضی از آنها در موسیقی بیکلام و در سازهاست، بعضی هم حتّی در کلمات است.
یعنی ممکن است فرضا یک موسیقی سادهی بیضرری را اجرا کنند لیکن شعری که در این موسیقی خوانده میشود، شعر گمراه کنندهیی باشد. شعر تشویق کنندهی به بیبندوباری، به ولنگاری، به شهوترانی، به غفلت و این طور چیزها باشد، آن وقت حرام میشود.
بنابراین، آن چیزی که شاخص حرمت و حلّیت در موسیقی است ـ نظر شریف امام رحمهالله هم در اواخر حیات مبارکشان که آن نظریه را در باب موسیقی دادند، اشاره به همین مطلب بود ـ این است.
موسیقی لهوی داریم. ممکن است موسیقی ـ به اصطلاح فقهیاش ـ موسیقی لهوی باشد. لهو یعنی، غفلت یعنی، دور شدن از ذکر خدا، دور شدن از معنویت دور شدن از واقعیّتهای زندگی، دور شدن از کار و تلاش و فرو غلتیدن در ابتذال و بی بندوباری این موسیقی میشود حرام.
اگر این با کیفیّت اجرا حاصل بشود، اگر با کلام حاصل بشود، فرقی نمیکند. شما میگویید زبان بینالمللی. آن موسیقییی که به قول خود شما مرزها را در نوردیده و در جاهایی پخش شده، آیا این لزوما موسیقی خوبی است؟ صرف این که یک موسیقی از مرز فلان کشور خارج شد و توانست به مثلاً کشورهای مختلف برود و یک عده طرفدار پیدا کند، مگر دلیل خوب بودن موسیقی است؟ نه، به هیچ وجه.
ممکن است یک موسیقییی باشد که به شهوترانی و نشاطهای شهوی جوانی تحریک میکند، طبیعی است که یک مشت جوانی که غفلت زده هستند، از این موسیقی خوششان میآید.
هر جایی که در دنیا دستشان به این نوار بیفتد، از آن نوار استفاده میکنند. این دلیل خوب بودن موسیقی نیست. من نمیتوانم به طور مطلق بگویم که موسیقی اصیل ایرانی موسیقی حلال است، نه این طور نیست. بعضی خیال میکنند که مرز موسیقی حلال و حرام، موسیقی سنتی ایرانی و موسیقی غیر سنتی است. نه این طوری نیست. آن موسیقییی که منادیان دین و شرع همیشه در دورههای گذشته با آن مقابله میکردند و میگفتند حرام است، همان موسیقی سنتی ایرانی خودمان است که به شکل حرامی در دربارهای سلاطین، در نزد افراد بیبندوبار، در نزد افرادی که به شهوات تمایل داشتند و خوض در شهوات میکردند، اجرا میشده، این همان موسیقی حرام است. بنابراین، مرز موسیقی حرام و حلال، عبارت از ایرانی بودن، سنتی بودن، قدیمی بودن، کلاسیک بودن، غربی بودن یا شرقی بودن نیست. مرز آن چیزی است که من عرض کردم. این ملاک را میشود به دست شما بدهیم.»
نظر مقام معظم رهبری دربارهی ترویج موسیقی:
سؤال: با عرض سلام و آرزوی طول عمر با برکت برای حضرت عالی به عرض میرساند که یکی از مسابقاتی که در امور تربیتی بین دانشآموزان سراسر کشور برگزار میشود، مسابقهی سرود است. در این مسابقه از ابزارهای موسیقی استفاده میشود و به تجربه ثابت شده که این ابزارها نه تنها اثر تربیتی مثبت ندارد، بلکه گاهی باعث جذب بعضی از دانشآموزان به این ابزارها شده و ترک تحصیل مینمایند. از باب نمونه در سمینار معاونین پرورشی کشور معاون پرورشی آذربایجان شرقی و ایلام ابراز داشتند که بعضی از محصلین که نواختن موسیقی را کاملاً یاد گرفتهاند، ترک تحصیل نموده و در عروسیها از آن استفاده نموده، پول میگیرند. اکنون با توجّه به مطالب فوق آیا حضرت عالی تجویز میفرمایند همچنان از ابزار موسیقی در مدارس و بین دانش آموزان استفاده شود و اصولاً این ابزارها را از مسائل تربیتی اسلامی میدانید یا نه؟ یا از همان قرآن و نهج البلاغه که جذابیتش نیز بیشتر است و خط و نقاشی و تئاتر استفاده شود، کافی است.
ارشاد و راهنمائی آن جناب باعث امتنان و خوشبختی است.
جواب: «استعمال ابزار و آلات موسیقی در نواختن موسیقی مطرب لهوی حرام است و استفاده از این قبیل آلات در غیر موسیقی مطرب لهوی اگر مستلزم مفاسدی باشد جایز نیست و به طور کلی ترویج موسیقی و آلات آن با هدفهای نظام اسلامی منافات دارد.»
نظرات علما و مراجع تقلید
سؤال: حکم استماع موسیقیهای صدا وسیما یا ادارهی ارشاد، ساخت و تعلیم و خرید و فروش ابزار آلات موسیقی چیست؟
حضرت آیة الله سیستانی: «اگر موسیقی مناسب مجالس لهو و عیاشی نباشد حرام نیست.»
حضرت آیة الله تبریزی: «گوش دادن به موسیقی لهوی که مناسب مجالس خوش گذارنی میباشد، جایز نیست و همچنین ساخت و تعلیم و خرید و فروش ابزار آلات موسیقی لهوی جایز نیست.»
حضرت آیة الله خامنهای: «هر گونه نوازندگی مطرب لهوی که متناسب با مجالس عیش و نوش باشد حرام است.»
حضرت آیة الله فاضل لنکرانی: «موسیقی اگر مطرب و مهیج و مناسب مجالس لهو و لعب باشد حرام است و در غیر این صورت مانعی ندارد و مرکز پخش تأثیری در حکم ندارد.»
حضرت آیة الله بهجت: «اگر موسیقی مطرب باشد، استماع و خرید و فروش آن حرام است.»
حضرت آیة الله صافی گلپایگانی: «آنچه را عرف مردم موسیقی میدانند،
آن موسیقییی که منادیان دین و شرع همیشه در دورههای گذشته با آن مقابله میکردند و میگفتند حرام است، همان موسیقی سنتی ایرانی خودمان است که به شکل حرامی در دربارهای سلاطین، در نزد افراد بیبندوبار، در نزد افرادی که به شهوات تمایل داشتند و خوض در شهوات میکردند،
اجرا میشده، این همان موسیقی حرام است
استماع آن و ساخت و تعلیم و تعلم و فروش آلات آن حرام است.»
حضرت آیة الله مکارم شیرازی: «کلیه صداها و آهنگها که مناسب لهو و فساد است، حرام و غیر آن حلال است و تشخیص آن با مراجعه به اهل عرف عام خواهد بود.»
حضرت آیة الله مظاهری: «اگر موسیقی لهوی و تحریک کننده باشد، حرام است.»
حضرت آیة الله گلپایگانی (رضوان الله تعالی علیه): «غنا کشیدن صدا و دور دادن آن به کیفیّت خاصهی طرب آور است که مناسب با مجالس لهو و محافل انس و طرب و موافق با آلات لهو ولعب است و خواندن به نحو غنا و گوش دادن به آن و تکسب به آن حرام است و فرقی نمیکند که همراه با آلات لهو خوانده شود یا نه و در کلام باطل استعمال شود یا در قرآن یا دعا یا مرثیه یا شعر.»
تشکیل هنرستانهای موسیقی
سؤال: طبق برنامهریزی اعلام شده، بنابراین است که خانههای موسیقی و هنرستانهایی در این رابطه در شهرستانها تشکیل شود که با عکس العمل مردم مواجه شده است، نظر حضرت عالی با رواج موسیقی چیست؟
حضرت آیة الله خامنهای: «آموزش
موسیقی و ترویج آن برای نوجوانان با اهداف نظام جمهوری اسلامی سازگار نیست.»
حضرت آیة الله مکارم شیرازی: «بدون شک تأسیس این گونه مراکز موجب گسترش فساد است و جایز نیست.»
حضرت آیة الله تبریزی: «موسیقی لهوی تعلیم و تعلم و اجرت گرفتن برای آن حرام است و اینها مظاهر فسادی است که به خاطر مسامحه بعضی از متصدّیان شروع شده است.»
حضرت آیة الله صافی گلپایگانی: «موسیقی و ترویج و تأسیس مراکز برای تعلیم آن حرام است.»
حضرت آیة الله بهجت: «موسیقی مطرب، شنیدن آن و تعلیم و تعلم آن و تعاون آن حرام است.»
حضرت آیة الله مظاهری: «باید احترام به افکار عمومی نهاد. باید از تشکیل مجالس گناه خودداری کرد.»
مسابقات مختلط
سؤال: اخیرا در سیمای جمهوری اسلامی مسابقاتی برگزار میشود که شرکت کنندگان در مسابقه، پسران و دختران به طور مختلط و تماشاچیان هم زنان و مردان هستند و برخی حرکات زننده ـ مانند دویدن دختران در حضور جوانان نامحرم ـ صورت میگیرد و مجری برنامه هم معمولاً زنان و دختران جوان میباشند. نظر حضرت عالی در برپایی چنین مسابقات و شرکت در آنها و نمایش آن از تلویزیون که موجب عادی شدن روابط دختران و پسران و ریختن حُجب و حیای جامعه میشود، چیست؟
حضرت آیة الله مکارم شیرازی: «اگر منشأ مفاسد خاصّی گردد، جایز نیست.»
حضرت آیة الله صافی گلپایگانی: «مجالس مذکوره مشتمل بر خلاف شرع و معرض فساد است و جایز نیست. جای بسی تعجب و تأسّف است که سیمای جمهوری اسلامی که باید منادی اسلام باشد، هر روز برنامههای خلاف شرع جدیدی به معرض نمایش بگذارد و به اخلاق و عفت و عقیدهی جامعه اسلامی لطمه بزند. خداوند همه را از شرور و فتنه آخر الزمان حفظ فرماید.»
حضرت آیة الله تبریزی: «این هم یکی از مظاهر فساد است و هرچه موجب ترویج فساد در جامعه باشد جایز نیست.»
حضرت آیة الله بهجت: «اختلاط جایز نیست و تشخیص و تعیین موضوع با مکلّف است.» http://www.seraj.ir